Afscheid
nemen
betekent
achterblijven
omringd
door stilte en gemis.
Verdriet
dat nergens
onderkomen
vindt.
En
teder aanraken
van
dingen
die
onontvreemdbaar zijn:
dat
woord, die plek
en
de herinneringen
vol
warmte en innigheid,
zoals
de dagelijkse jas
die
op een stoel bleef hangen
en
herbergt wat er niet meer is.
De
kamer wordt een schrijn
van
pijn en hunker
naar
oneindigheid.
Want
alle armen
zijn
te kort
om
voor altijd
het
liefste te omarmen.
(Kris
Gelaude)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten