Je gezondheid verslechtert, je hebt nieuwe klachten of je symptomen verergeren. Misschien
heb je een progressieve ziekte of meer klachten door het weer. Het kan
ook dat je een terugslag hebt of een fase met meer pijn of vermoeidheid.
Om bepaalde dingen toch te kunnen doen heb je een hulpmiddel nodig. Een rolstoel, steunkousen, elektrische tandenborstel of hulp-hond. Een stoel onder de douche of een brace voor je pols. Of misschien kleren in een veel grotere of kleinere maat.
Het is fijn dat je dan weer meer kan doen. Je bewegingsvrijheid wordt groter. Je kan jezelf beter verzorgen, zelfstandig naar buiten en misschien werken of naar school. Het helpt je om een zo ‘normaal’ mogelijk leven te leiden.
Maar je wilt het niet, ja het is nuttig, maar je wilt dit echt niet! Misschien weet je zelf niet eens precies waarom je het niet wilt. Want jij snapt ook wel dat het handig zou zijn. Maar toch, je krijgt al jeuk als je eraan denkt en alles in jou schreeuwt nee.
De mensen in je omgeving begrijpen je niet. Zij hebben niet door hoe pijnlijk dit voor je is en walsen over je bezwaren en grenzen heen.
Door je weerstand gebruik je niet alle hulp die er voor je is en maak je je eigen leven moeilijker. Je gaat niet mee naar het strand want je wilt niet in zo'n plastic rolstoel voortgeduwd worden. Je gaat niet in je eentje naar buiten want je weigert met een rollator over straat te gaan. Je hebt meer pijn omdat je persé geen orthopedische schoenen aan wilt.
Daarnaast heb je een rotgevoel. Je lijkt aan de buitenkant misschien heel zelfverzekerd maar van binnen doet het pijn. Ergens weet je dat het hulpmiddel je leven makkelijker maakt, maar je wilt het niet. Het is te pijnlijk, te confronterend. Dus probeer je het uit de weg te gaan. Je bent boos en verdrietig.
Wat kan je doen als je ergens aan moet waar je echt niet aan wilt?
Om bepaalde dingen toch te kunnen doen heb je een hulpmiddel nodig. Een rolstoel, steunkousen, elektrische tandenborstel of hulp-hond. Een stoel onder de douche of een brace voor je pols. Of misschien kleren in een veel grotere of kleinere maat.
Het is fijn dat je dan weer meer kan doen. Je bewegingsvrijheid wordt groter. Je kan jezelf beter verzorgen, zelfstandig naar buiten en misschien werken of naar school. Het helpt je om een zo ‘normaal’ mogelijk leven te leiden.
Maar je wilt het niet, ja het is nuttig, maar je wilt dit echt niet! Misschien weet je zelf niet eens precies waarom je het niet wilt. Want jij snapt ook wel dat het handig zou zijn. Maar toch, je krijgt al jeuk als je eraan denkt en alles in jou schreeuwt nee.
De mensen in je omgeving begrijpen je niet. Zij hebben niet door hoe pijnlijk dit voor je is en walsen over je bezwaren en grenzen heen.
Door je weerstand gebruik je niet alle hulp die er voor je is en maak je je eigen leven moeilijker. Je gaat niet mee naar het strand want je wilt niet in zo'n plastic rolstoel voortgeduwd worden. Je gaat niet in je eentje naar buiten want je weigert met een rollator over straat te gaan. Je hebt meer pijn omdat je persé geen orthopedische schoenen aan wilt.
Daarnaast heb je een rotgevoel. Je lijkt aan de buitenkant misschien heel zelfverzekerd maar van binnen doet het pijn. Ergens weet je dat het hulpmiddel je leven makkelijker maakt, maar je wilt het niet. Het is te pijnlijk, te confronterend. Dus probeer je het uit de weg te gaan. Je bent boos en verdrietig.
Wat kan je doen als je ergens aan moet waar je echt niet aan wilt?
- Geef toe aan je verzet. Ja natuurlijk is het slimmer om dit hulpmiddel te gebruiken, maar een deel van jou verzet zich hevig. Geef jezelf ruimte om boos en verdrietig te zijn.
- Ontkenning is de eerste fase in een rouwproces. Eigenlijk ben jij aan het rouwen om (weer) iets dat je niet kan. Om iets waar je hulp nodig bij hebt, om iets waarin je anders bent dan je zou willen. Neem de tijd voor deze fase maar blijf er niet in hangen.,
- Welk beeld heb jij van mensen die zo’n hulpmiddel gebruiken? Vind je het eigenlijk voor losers, aanstellers, onaantrekkelijke of oude mensen?
- Realiseer je dat dit beeld in jouw hoofd zit en niet de waarheid is. Andere mensen hebben andere beelden en ideeën. Dus verander hoe jij er naar kijkt en je voelt je er meteen beter bij.
- Wacht niet totdat je het eindelijk wel wilt of dat het goed voelt. Dat kan namelijk nogal lang duren. Ga er met frisse tegenzin aan en wie weet valt het allemaal best mee.
Kortom: Woede, verzet, schaamte, je kan van alles voelen als je wordt geconfronteerd met je beperkingen. Erken dat je hier (nog even) niet aan toe bent, onderzoek het beeld dat je ervan hebt en wees je bewust dat dit alleen maar jouw ideeën en beelden zijn. Ga er dan voor. Leef het leukste leven dat jij kunt leiden, hoe je er ook uit ziet en wat voor hulp je ook nodig hebt.
©2014 Inge Dekker
(verbetering van het woord verslechterd in verslechtert gedaan door IngKey zelf)
Bron: Pain2Power
Geen opmerkingen:
Een reactie posten