Windkracht is een persoonlijk en muzikaal
portret van André Heuvelman, eerste trompettist van het Rotterdams
Philharmonisch Orkest en lid van het Nederlands Blazers
Ensemble. De maker van de voorstelling, Cherry Duyns, vermengde zijn
inzichten als documentair filmmaker met zijn kennis van de wereld
van de muziek en van de trompet in het bijzonder, zoals verwoord in zijn
roman Dante's Trompet (1992).
André Heuvelman over zijn kinderjaren spreekt. Over de hand en zijn arm
met beperkingen, de onvolkomen hand en arm die hem parten speelde. De hand en de arm die onzeker maakten. André die als
jongen fluit speelde, barok, en die toen zijn lerares op een dag
zelfmoord had gepleegd, een ontilbare trompet kreeg. Een Lark, van
Chinese makelij. Zijn onvolgroeide arm moest sterk worden, dat moest.
Hij oefende.
Windsurfen. De wind die hem
sterk maakte. De wind die hem kracht gaf. Ergens in het midden van de
voorstelling. Op het beeldscherm verschijnt hij surfend. André zit op
een stoel, de trompet in zijn handen. Hij kijkt naar zichzelf. We horen
Monteverdi. De surfer verdwijnt, in de beeldovergang verschijnt André
Heuvelman. Hij leest het gedicht Adem van Osip Mandelstam:
Dit lichaam is mij gegeven – wat moet ik ermee doen,
Zoiets unieks en zozeer iets van mij?
Zeg mij, wie moet ik dank betuigen
Voor de stille vreugde te mogen ademen en leven?
Bron: André Heuvelman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten