"Ik hou de teugels gewoon in 1 hand; ook stang en trens. Zo doen ze het op de Spaanse rijschool al 300 jaar. Ontstaan omdat er in de andere hand een zwaard zat om mee te vechten. Cowboys rijden meestal ook met 1 hand. Als je de klassieke rijkunst een beetje combineert met de western-stijl (schouderbesturing) is het ineens geen mirakel meer. Bovendien zal het 't paard driemaal worst wezen of je dr met 1 of met 2 aan zit te hannesen .
Ik heb vroeger wel eens met een stokje tussen de teugel gereden of met een knoop in de teugel, maar dat beviel me niks, omdat ik geen goede aanleuning kreeg.
Zaak is dat je lesneemt van een oude rot in 't vak die zeer klassiek is opgeleid en bijvoorbeeld het drie-in-één principe nog kent. Zulke vaklieden zijn er helaas niet veel meer. Ik heb het geluk gehad een zeer gedegen opleiding te hebben gekregen van toptrainers die nooit maar dan ook nooit twijfelden aan het feit òf ik kon leren paardrijden.
Verder zal je toch je best moeten doen je aandacht van je handicap af te halen als je goed wilt paardrijden. 85% van de rest van je lijf werkt hopelijk wel en daar is meer winst mee te behalen, dan proberen het gemis van 'slechts' 1 arm/hand te compenseren... En dan hebben we het nog niet over het ontwikkelen van ruitergevoel, talent, doorzettingsvermogen; kortom alles waar valide ruiters ook aan moeten werken...
Je moet je eigen pad vinden. Je kan maar op 1 manier paardrijden, iedereen heeft daarin zijn beperkingen, daarin zijn jij of ik niet anders."
Dank je Maarten!
Maarten van Stek op Hyves: http://william-dh.hyves.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten